Sint Dionysius en Sint Genesius Sint Denijs

Tijdens de 12e of begin 13e eeuw werd een, aan Sint-Dionysius gewijde, romaanse kerk gebouwd. Vermoedelijk was het een driebeukige kerk zonder transept en zonder toren. De halfronde apsis en een deel van de muren van de middenbeuk bleven behouden. In de 2e helft van de 13e eeuw werd een vieringtoren gebouwd, waartoe de muren van middenbeuk en koor versterkt moesten worden. In de 14e eeuw ontstond door verbouwing een vroeggotische kruiskerk, daarbij werd in 1326 de noordelijke Onze-Lieve-Vrouwekapel gebouwd. De zuidelijke Sint-Dionysiuskapel werd voor het eerst vermeld in 1498. In de 15e eeuw werd de noordbeuk in Doornikse steen gebouwd en in de 16e eeuw de bakstenen zuidbeuk. Zo ontstond een driebeukige hallenkerk. In 1833 werd de kerk met twee traveeën verlengd in westelijke richting. hierbij werd de oorspronkelijke westgevel afgebroken. In 1918 werd de kerktoren opgeblazen. In 1924-1925 werd de kerk gerestaureerd, waarbij de nog overgebleven muren en de romaanse apsis in het gebouw werden opgenomen. (Bron: Wikipedia)