Onze Lieve Vrouwe Kathedraal Doornik

De kathedraal is met haar 134 meter lengte een van de grootste kerken van België. Architectonisch gezien is het een van de belangrijkste gebouwen van België, een baanbrekende romaanse voorloper met tal van elementen die in de gotiek hoogtij zouden vieren. Nadien is men er nergens in geslaagd om het harmonieuze beeld met de vijf even hoge torens te evenaren. De bouw gebeurde in drie grote fasen. Het oudst is het driebeukige schip, in romaanse stijl. Boven de zijbeuken is een tribune aangelegd, en daarboven een schijntriforium van nissen. Aan de buitenzijde ligt voor de vensters een loopgang, die samen met de ronde traptorentjes die de westkant flankeren, ‘trendsetters’ waren. Voor een romaans gebouw is deze kathedraal erg goed verlicht. Daarna werd begonnen met de bouw van het transept. Onderzoek heeft aangetoond dat het kapgebinte van het transept rond 1145 geplaatst is. De vier hoektorens rondom het transept, en de vieringtoren daartussen, domineren met hun 83 meter het stadsbeeld. Deze compositie was wellicht een originele creatie, die niet zonder invloed zou blijven voor latere gebouwen. Met uitzondering van de torens, was het geheel af bij de inwijding in 1171. Door hun plaatsing tegen het koor zijn twee van de hoektorens tevens koortoren. In 1243 werd besloten om het romaanse koor af te breken en te vervangen door een enorm gotisch koor dat in 1255 af was. De gigantische bundelpijlers vertakken zich via hoge zuiltjes tot in de ribgewelven. De Doornikse kalksteen en het basisschema van dit koor zou als inspiratie dienen voor vele kerken in het Scheldebekken, maar ook voor de Dom van Utrecht. De portiek voor de westgevel dateert van rond 1500. Het koordoksaal in renaissancestijl stamt uit 1574 en is een meesterwerk van Cornelis Floris de Vriendt. Na een tornado in 1999 is de stabiliteit van dit enorme bouwwerk in gevaar gekomen, en werden stabilisatiewerken noodzakelijk. Hierdoor kan in 2020 slechts een deel van de kathedraal bezocht worden. (Bron: Wikipedia)